Απόλλων του Μπελβεντέρε
Ο Απόλλων του Μπελβεντέρε ήταν μέρος της συλλογής αγαλμάτων την οποία ο Καρδινάλιος Giuliano della Rovere είχε στο παλάτι του στη Ρώμη. Όταν εκλέχθηκε πάπας με το όνομα Ιούλιος Β΄, τα αγάλματα μεταφέρθηκαν στο Βατικανό, όπου και παρέμειναν μέχρι το 1508.
Ο Απόλλων του Μπελβεντέρε έχει ύψος 2,24 μ και είναι φτιαγμένος από μάρμαρο Καράρας. Υπολογίζεται ότι φιλοτεχνήθηκε στα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. και φαίνεται πως είναι αντίγραφο του αυθεντικού χάλκινου αγάλματος που φιλοτεχνήθηκε το 330-320 π.Χ. από τον Λεωχάρη, έναν από τους γλύπτες που εργάζονταν στο Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού.
Απεικονίζει τον Απόλλωνα κατά τη στιγμή της θανάτωσης του Πύθωνα. Το άγαλμα έχει φιλοτεχνηθεί σε στάση contrapposto. Δηλαδή, ενώ το ένα πόδι πατά καλά στη γη και φαίνεται να έλκεται από τη βαρύτητα, το άλλο πατά στις μύτες και υπάρχει μια ελαφριά κλίση του κορμού, υποδηλώνοντας κίνηση. Ο Απόλλωνας φαίνεται πως κρατά ένα τόξο με το αριστερό του χέρι, από το οποίο μόλις έχει εκτοξεύσει ένα βέλος, ενώ το δεξί χέρι αρχίζει να χαλαρώνει. Φοράει μόνο μια χλαμύδα, που συγκρατείται στο δεξί ώμο με πόρπη, και η οποία καλύπτει τμήμα της πλάτης του και πέφτει πάνω στο αριστερό του χέρι.
Το άγαλμα θαυμαζόταν και θαυμάζεται μέχρι και σήμερα ιδιαίτερα, αλλά οφείλει τη φήμη του εν μέρει στον Johann Joachim Winckelmann που το θεώρησε ως το μεγαλείο έκφρασης της ελληνικής τέχνης. "Aπό όλα τα έργα της αρχαιότητας που έχουν διασωθεί, το άγαλμα του Απόλλωνα αντιπροσωπεύει το υψηλότερο ιδανικό της τέχνης.’’
Η επίδραση που άσκησε ο Απόλλων του Μπελβεντέρε
Περσέας ο Θριαμβευτής – Απόλλωνας του Μπελβεντέρε
Στον ίδιο χώρο, στην Οκταγωνική αυλή του Μουσείου Πίο Κλεμεντίνο βρίσκεται και το άγαλμα του Περσέα Θριαμβευτή (1800-1801) του Αntonio Canova.
Αγοράστηκε από τον πάπα Πίο Η’ ( 1829-1830)και τοποθετήθηκε στη βάση του Απόλλωνα του Μπελβεντέρε, όταν αυτός μεταφέρθηκε στη Γαλλία σύμφωνα με τη συνθήκη του Τolentino[1]. |
Το μαρμάρινο αυτό άγαλμα απεικονίζει τον Περσέα που μόλις έχει κόψει το κεφάλι της Μέδουσας. Σε αυτό το έργο, όπως και στο προηγούμενο, βλέπουμε πως ο καλλιτέχνης του έχει επηρεαστεί έντονα από τον Απόλλωνα του Μπελβεντέρε. Και τα δύο αγάλματα βρίσκονται σε στάση «contrapposto», έχουν την ίδια στάση χεριών, είναι γυμνασμένοι και έχουν κυματιστά μαλλιά. Μια επιπλέον ομοιότητα είναι ότι και οι δύο φέρουν μανδύα, ο όποιος τυλίγεται γύρω από το αριστερό τους χέρι.
|
[1]Σύμφωνα με τη συνθήκη αυτή που υπογράφτηκε ανάμεσα στη Γαλλία ( Ναπολέων) και το παπικό κράτος, πολλοί καλλιτεχνικοί θησαυροί του Βατικανού, μεταξύ των οποίων πίνακες και αγάλματα, παραχωρήθηκαν στους Γάλλους. Οι τελευταίοι είχαν το δικαίωμα να κατάσχουν από δημόσια ή εκκλησιαστικά κτίρια καθώς και από ιδιωτικές συλλογές έργα τέχνης. Τα έργα αυτά προορίζονταν για το Μουσείο του Λούβρου.
Αδάμ και Εύα(Άλμπρεχτ Ντύρερ) – Απόλλωνας του Μπελβεντέρε
Σ' αυτό το χαρακτικό του Άλμπρεχτ Ντύρερ (1504) απεικονίζεται ο Αδάμ με την Εύα. Βλέποντας τον μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε πως ο καλλιτέχνης του επηρεάστηκε από τον Απόλλωνα του
Μπελβεντέρε. Αρχίζοντας από την στάση του σώματος, παρατηρούμε ότι και στα δύο έργα οι μορφές απεικονίζονται σε στάση «contrapposto», έχουν δηλαδή ρίξει όλο τους το βάρος στο ένα τους πόδι, ενώ το άλλο τους πόδι είναι λυγισμένο και χαλαρό. Επιπλέον το ένα τους χέρι είναι ελαφρώς λυγισμένο και το άλλο τεντωμένο και μακριά από το σώμα τους. Επιπροσθέτως και οι δύο μορφές έχουν πολύ γυμνασμένο σώμα και κυματιστά μαλλιά. |
Δαβίδ (Μιχαήλ Άγγελος) – Απόλλωνας του Μπελβεντέρε
Ο Απόλλωνας του Μπελβεντέρε εμφανίζει επίσης ομοιότητες αλλά και διαφορές με το άγαλμα του Μιχαήλ Αγγέλου «Δαβίδ»(1501-1504). Και οι δύο άντρες παρουσιάζονται μυώδεις με κυματιστά μαλλιά και στέκονται σε θέση «contrapposto».
|
Εργασία των μαθητών :
Τσιάβου Μαρία
Τσόλη Μαργαρίτα
Χήτα Ζέτα
Ψαρράς Ναπολέων
Παππά Χριστιάνα( και συντονίστρια)
Τσιάβου Μαρία
Τσόλη Μαργαρίτα
Χήτα Ζέτα
Ψαρράς Ναπολέων
Παππά Χριστιάνα( και συντονίστρια)